Paarden: A.F. Bayard deel 2

Ik had een week na deel 1 meer beloofd over Bayard, helaas kwam er een gebroken sleutelbeen tussen, dus hier alsnog deel 2.

Waar waren we gebleven? Bayard was een zielig hoopje paard en ik had het geluk dat ik hem naar de Wildtshof kon brengen, ik geloof nog steeds dat dat een van de beste plekjes is voor een paard.

Eenmaal daar mocht hij voorzichtig zijn nieuwe plek verkennen, eerst alleen op een heel groot stuk wei. Een paar dagen daarna kwam Karin haar paard, Dhamero uit de opfok en mochten ze samen.
Dhamero liet zien wie er de baas was en Bayard leek braaf te volgen. Het zag er naar uit dat dat allemaal prima ging.
Helaas bleek dat een week later toch mis te gaan. Bayard werd door Dhamero door het draad gejaagd.
Zo stonden ze weer even apart.
Maar Bayard bleef zielig en apathisch, hij reageerde nergens op. Zo werd ik door Karin gebeld dat hij alleen maar zielig in een hoekje stond.
Dat was natuurlijk niet gezond voor zo’n jong paard. Hij hoorde te rennen en te spelen. De wereld te verkennen en een sociaal kudde dier te zijn. Helaas liet hij niks van dit alles zien. Ook niet het kleinste schijntje van hengsten gedrag.

We begonnen met een wormenkuur (pramox) en flink wat voer. Onbeperkt ruwvoer en de hele dag op de wei. Helaas kwamen er geen wormen uit en dus lieten we bloed onderzoek doen.
Maar meneer was niet makkelijk, temperatuur meten en aan zijn kruis en benen zitten was lastig. Dit werd dus veel geoefend.
Uiteindelijk liet hij het steeds meer toe, maar vooral temperaturen bleef lastig.
Helaas kwam er weinig uit de bloedtest, behalve een kleine verhoging in eiwitten, wat kon wijzen op een ontsteking die bijna over was.
Omdat hij zo’n dikke pluizige vacht had waar van alles onder verstopt kon zitten wat we niet konden zien besloten we voor de zekerheid Cubamix te geven.
Hier knapte hij wel wat van op maar niet denderend veel.
Hij kreeg ook ander voer, namelijk Pavo Podogrow, voor het jonge paard (tot 3 jaar).

Ondanks zijn toestand besloten we hem toch eind december, voor oud en nieuw te laten castreren, samen met Dhamero, waar hij het gelukkig beter mee kon vinden.
Op de kliniek konden ze samen in een stal en ze hadden duidelijk veel steun aan elkaar.
De castratie verliep goed, en er werd ook ontdekt dat hij scheve tanden had, dit hebben ze ook meteen opgelost.
Scheef gegroeide tanden op zo’n jonge leeftijd is natuurlijk niet goed en wijst op niet voldoende ruwvoer.
Hierna knapte hij duidelijk op. Hij herstelde goed van de operatie, had ziender ogen meer energie en werd langzamerhand weer wat dikker.
Of het echt alleen door de tanden kwam of dat er toch meer aan de hand was zullen we alleen nooit weten. Het belangrijkste is dat ik nu een blij en gezond paard heb!

Bayard speelt en rent nu vrolijk door de wei, hij groeit waar je bij staat en wordt al echt een volwassen paard.
Hij staat wel onder training van Karin, omdat hij soms extreem op dingen kan reageren. Dit helpt super en ik ben haar hier erg dankbaar voor!

Bayard nu