Vernieuwde Endurance Reglementen
Allereerst wil ik zeggen dat ik hiermee niemand voor het hoofd wil stoten, er is vast goed nagedacht over de verandering in de endurance reglementen, en deze mensen hebben er veel tijd en aandacht in gestopt.
Maar er werd gezegd dat er ‘wat kleine aanpassingen’ zouden komen, en dat zie ik toch anders.
Sommige dingen zijn aangepast om voor duidelijkheid te zorgen, andere dingen om de organisatie van wedstrijden makkelijker te maken en er zijn dingen aangepast ‘om de doorstroom van jong talent te bevorderen’. Prima.
Maar de reglementen zijn er denk ik niet alleen om de ruiters te dienen maar vooral ook om een stukje paardenwelzijn te waarborgen. En dat zie ik er niet in terug.
Ik heb er lang over na gedacht, of ik hier over wel wil schrijven en mijn kritiek wel zo wil uiten. Uiteindelijk heb ik besloten dat dus toch te doen.
Het is ook niet bedoeld om de sport in een slecht daglicht te zetten, het is bedoeld als stof tot nadenken.
Wat zijn die aanpassingen precies? Hier de aanpassingen die naar mijn mening het belangrijkst zijn:
- Je hoeft nog maar 3 klasse I wedstrijden uit te rijden om naar klasse II te gaan, en maar 2 klasse II wedstrijden om naar klasse III te gaan.
- Na de finish in klasse II heb je 30 minuten de tijd om je paard in orde te krijgen voordat de hartslag gemeten wordt.
- De rustdagen regel is weer aangepast zodat je elke week een wedstrijd mag rijden en als je bijvoorbeeld klasse II startgerechtigd bent mag je 2 dagen achter elkaar klasse I starten
Deze aanpassingen betekenen dat sommige dingen weer terug gaan naar hoe het was, of in ieder geval diezelfde kant weer op. Als het toen niet werkte, waarom nu wel?
‘In andere landen gaat het ook zo’
Dat is waar, in andere landen is de promotie ook soepeler. In België rijd je elke afstand een keer en dan mag je als het goed gaat de keer er op naar de volgende afstand, dus: 30-40-50-60-80 en dan kun je je novice kwalificatie halen en internationaal starten.
Maar in België rijden er meer mensen endurance, de sport is daar groter dan in Nederland en is er al langer bekend. Daardoor is er over het algemeen meer kennis en begeleiding. We moeten gewoon beseffen dat de endurancesport in Nederland niet hetzelfde is als in België, hoe graag we dat ook willen.
‘De veranderingen zorgen voor meer verantwoordelijkheid bij de ruiters, en dat is goed’
Vroeger is al gebleken dat dit niet altijd goed uitpakt. Gelukkig zorgen wij over het algemeen goed voor ons paard maar we zitten duidelijk niet op een lijn wat betreft hoeveel wedstrijden in een seizoen mogelijk is voor een paard. Vaak hoor je dingen als ‘maar hij rende vrolijk de wei in erna dus…’ en ‘hij liep helemaal niet stijf’ of ‘dat Btje kwam doordat hij zich verstapt had, dat is zo weer voorbij’ maar we hebben geen idee van de mentale impact die een wedstrijd heeft op je paard. Sommigen laten het duidelijk merken, door bijvoorbeeld slecht te eten door de stress, anderen (binnenvetters) doen misschien wel gewoon zoals altijd, maar ondertussen…
We moeten gewoon kritisch blijven naar onszelf en ons afvragen of we echt goed doen omwille van het paard of omwille van onze eigen ambities. Ik zie ook wel dat veel paarden het echt leuk vinden een wedstrijd te doen, maar er is geen enkel paard dat denkt ‘en dan volgende week weer, jippie!’
Meer verantwoordelijkheid is leuk, maar elk stuk gereden paard is er een te veel. En zeker als dat voorkomen had kunnen worden.
‘De veranderingen zijn om jong talent/ ambitieuze mensen te stimuleren’
Er zijn natuurlijk niet veel jonge ruiters in zo’n kleine sport. Dus als je een redelijk paard hebt en onder de 20 bent ben je al gauw jong talent. Er zijn dagen om mee te doen aan een talenten plan (het perspectievengroepje) en dit is denk ik een mooi initiatief voor de jeugd.
Maar hoe zit het met de jeugd die niet in het perspectieven groepje zit? Als je zo jong bent is het nogal een verantwoordelijkheid om aan wedstrijden mee te doen en ook nog eens niet te snel te goed of te hard willen gaan.
Als je jong bent en aan sport doet denk je al gauw aan winnen, de beste willen zijn en zo hoog mogelijk komen in de sport. Maar als deze jeugd niet wordt beperkt door de ouders (om verscheidene redenen, zoals onwetendheid) en ook niet door regels, wat dan?
Ook vind ik het wat vreemd, de regels worden aangepast voor de ambitieuze mensen? Ik neem aan voor iedereen die graag verder wil komen in de sport?
‘Te veel wedstrijden voor promotie is demotiverend’
Voor zowel ruiter als organisatie. Weinig ruiters in hogere klasse moedigt niet aan tot het organiseren van een hogere klasse.
Ik denk dat voor veel ruiters de limiet ook ligt bij een klasse II en dat als je klasse III wilt rijden met je warmbloed dat dit gewoon tijd nodig heeft. Daar moet je naar toe werken en dat kost gewoon veel tijd. Langzaam aan zullen er dus wel meer mensen klasse III gaan rijden maar ik denk niet dat het nu per se sneller gaat. Misschien een handje vol ruiters dat sneller doorstroomt, maar de meeste mensen die ambitie hebben om verder te komen doen dat toch wel, als je het echt wilt maakt een paar wedstrijden meer of minder toch niet uit.
Kort gezegd maken de regels het nu mogelijk om sneller (veel) langere afstanden te rijden, bij wijze van kun ja na 3x 20 km te hebben gereden over naar 60 km. Dat is nogal een verschil.
Doordat er meer tijd is in de klasse II om je paard te verzorgen kun je ook veel meer snelheid maken, als je geen winstpunt meer hoeft te halen kun je dus met je 5 jarige paard op hoog tempo een 60’er rijden. En dat dan ook nog elke week.
Conclusie
In de praktijk zal het natuurlijk niet zo gaan, er zijn amper ervaren ruiters die zo met hun (jonge) paard om gaan. En gelukkig hebben we wel wat verantwoordelijkheidsgevoel.
Toch denk ik dat we niet voor niets de regels destijds zo bedacht hebben en dat er toen ook over nagedacht is.
Ik hoop dat mensen goed naar hun paard blijven kijken en luisteren. Maar ik vrees voor de onervaren mensen die nu in een seizoen zowel klasse I als klasse II gaan starten, want waarom niet? Als je na 3 klasse I wedstrijden klasse II mag starten, gewoon doen, toch? Super cool ‘zo’n 60’er’.
Ik kan nu natuurlijk van alles voorspellen, maar de tijd zal het leren en we merken vanzelf wel wat werkt en niet. Voor mij telt elk over de kop gereden paard toch als een, en dat is er telkens weer een te veel. En dat is gewoon niet nodig.
Dus: haastige spoed is zelden goed. Wees eerlijk tegenover je paard en geniet ervan! Want ook een simpele klasse I kan leuk zijn en (ook voor je paard) soms best een uitdaging.
Horses - not a hobby but a lifestyle 